- koślawieć
- ndk III, \koślawiećeję, \koślawiećejesz, \koślawiećej, \koślawiećwiał, \koślawiećwieli«stawać się koślawym; wykrzywiać się; paczyć się»
Słownik języka polskiego . 2013.
koślawieć
Look at other dictionaries:
koślawiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb,W. koślawiecwcze || koślawiecwcu; lm M. koślawiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} pogardliwie o mężczyźnie z krzywymi nogami {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
koślawiec — m II, DB. koślawiecwca 1. W. koślawiecwcze (koślawiecwcu); lm M. koślawiecwcy, DB. koślawiecwców pogard. «człowiek mający krzywe nogi» Dziad koślawiec. 2. lm MB. koślawiecwce zwykle w lm, rzad. «niekształtne, niewyraźne litery» Stawiać koślawce … Słownik języka polskiego
koślawienie — n I rzecz. od koślawić a. koślawieć Koślawienie butów, obcasów. koślawienie się rzecz. od koślawić się … Słownik języka polskiego
