- kotwica
- ż II, DCMs. \kotwicacy; lm D. \kotwicaic1. «stalowa konstrukcja z trzonem i ramionami (zakończonymi łapami), która rzucona ze statku (na linie lub łańcuchu), zagłębia się w dno i utrzymuje statek w jednym miejscu»
Kotwica główna, głębinowa, zapasowa.
Spuszczać, wciągać kotwicę.
∆ Kotwica admiralicji «kotwica z poprzeczką i nieruchomymi łapami»∆ Kotwica martwa «metalowa lub żelazobetonowa konstrukcja służąca do zakotwiczenia na stałe latarniowca, beczki cumowniczej, pławy itp.»∆ Kotwica patentowa «kotwica z ruchomymi łapami na trzonie»◊ Podnieść, podjąć kotwicę «wyciągać kotwicę z wody, odkotwiczyć statek; przenośnie: rozpocząć rejs»◊ Rzucić kotwicę «zakotwiczyć statek»◊ Stać, stanąć na kotwicy «o statku: być zakotwiczonym»2. techn. «łuk metalowy z zakrzywionymi końcami, utrzymujący mechanizm zegara w ruchu jednostajnym»3. techn. «ruchoma część obwodu magnetycznego przekaźnika służąca do sterowania zestykami»
Słownik języka polskiego . 2013.