- król
- Im I, DB. króla1. lm M. -owie, DB. -ów«osoba reprezentująca najwyższą władzę w państwie o ustroju monarchicznym; władca koronowany»
Król dziedziczny.
∆ Król elekcyjny «król obieralny»∆ rel. Święto Trzech Króli, Trzech Króli «święto katolickie przypadające 6 stycznia»◊ Król malowany «król nominalny, bez władzy»◊ pot. Iść, pójść itp. tam, gdzie król piechotą chodzi «iść, pójść do ubikacji»◊ żart. Za króla Ćwieczka, za czasów króla Ćwieczka «bardzo dawno temu, za dawnych czasów»◊ Coś pamięta czasy króla Ćwieczka «coś jest bardzo stare, niemodne, archaiczne»□ Punktualność jest grzecznością królów.□ Za króla Sasa jedz, pij, popuszczaj pasa.□ Za króla Olbrachta wyginęła szlachta.przen. «o kimś (lub o czymś) wyróżniającym się pozytywnie wśród otoczenia; ktoś najlepszy, pierwszy z wielu, mający wpływ na coś»Król strzelców.
◊ Król zwierząt «lew»◊ Król bawełny, nafty itp. «potentat finansowy w pewnej gałęzi produkcji, np. bawełny, nafty»2. lm MB. -e, D. -ikarc. «figura w kartach»Król karowy, kierowy, pikowy, treflowy.
Wyjść w króla.
Zabić królem.
3. sport. «figura w szachach stanowiąca główny cel ataku i obrony»4. sport. «jedna z figur gry w kręgle»IIm I, DB. -a; lm M. -e, D. -i→ II królik
Słownik języka polskiego . 2013.