ku

książk. «przyimek łączący się z celownikiem»

a) «tworzy wyrażenia oznaczające kierunek lub bliskość czegoś w połączeniu z nazwami pór dnia, roku itp., bliskość czasową danej pory»

Droga wiodła ku wiosce.

Słońce chyliło się ku zachodowi.

Zbliżali się ku Krakowowi a. ku Krakowu.

Ma warunki ku temu, by zostać aktorem.

b) «z nazwami czynności lub stanu tworzy wyrażenia oznaczające cel lub następstwo»

Pomnik ku czci bohaterów.

Wpisać się ku pamięci.

Firma chyliła się ku upadkowi.

Mądrym ku przestrodze, głupim dla zabawy.

c) «w połączeniu z wyrazami oznaczającymi emocje tworzy równoważniki zdań oznaczające reakcję na coś»

Pogodzili się ku obopólnemu zadowoleniu.

Ku uciesze dzieci spadł wreszcie śnieg.

◊ pot. Mieć się ku sobie «czuć wzajemną sympatię, miłość»