Słownik języka polskiego . 2013.
kuglarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba trudniąca się prezentowaniem sztuk opartych na zręczności, szybkości, iluzji; sztukmistrz, magik; także… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Waldemar Łysiak — (born 1944) is a Polish writer, art historian and journalist, who has written under his own name as well as the pseudonyms Valdemar Baldhead (a rough translation of his name), Archibald , Mark W. Kingden , Rezerwowy Ł. . He is notable as an… … Wikipedia
Gaukler, der — Der Gaukler, des s, plur. ut nom. sing. Fämin. die Gauklerinn, plur. die en. 1. Eigentlich, eine Person, welche allerley geschwinde Bewegungen macht. In diesem Verstande heißt nur noch in Schlesien einer, der mit dem Lichte unvorsichtig hin und… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
fakir — m IV, DB. a, Ms. fakirirze; lm M. fakirirzy a. owie, DB. ów 1. «muzułmański asceta wyrzekający się własności» 2. «w Indiach: asceta słynący z niezwykłych sposobów umartwiania ciała dla otrzymania jałmużny» 3. pot. «wędrowny sztukmistrz, kuglarz»… … Słownik języka polskiego
magik — m III, DB. a, N. magikkiem; lm M. magikicy, DB. ów 1. «człowiek pokazujący sztuki magiczne, polegające na zręczności; sztukmistrz, kuglarz» 2. pot. «człowiek przebiegły, sprytny» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
skomoroch — m III, DB. a; lm M. y, DB. ów «w dawnej Rosji: wędrowny aktor, kuglarz, muzykant, niedźwiednik występujący na jarmarkach, weselach» ‹ros.› … Słownik języka polskiego
szarlatan — m IV, DB. a, Ms. szarlatannie; lm M. i, DB. ów 1. «oszust zwodzący ludzi swymi rzekomymi umiejętnościami, kwalifikacjami, rzekomą wiedzą, ciągnący zyski z ludzkiej łatwowierności» 2. daw. «kuglarz, magik» ‹fr. z wł.› … Słownik języka polskiego
sztukmistrz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów przestarz. «człowiek pokazujący sztuki akrobatyczne, cyrkowe itp.; akrobata, cyrkowiec, kuglarz, magik» Sztukmistrz cyrkowy, jarmarczny. Pokazy sztukmistrzów … Słownik języka polskiego
wędrowny — wędrownyni 1. «przenoszący się lub przenoszony, przewożony, transportowany z miejsca na miejsce; zmieniający miejsce pobytu, odbywający wędrówkę, wędrujący» Cyrk, teatr wędrowny. Obóz wędrowny. Plemiona wędrowne. Wędrowny handlarz, kuglarz. ∆… … Słownik języka polskiego
fakir — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. fakirirze; lm M. fakirirzy || owie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} asceta, żebrzący mnich lub duchowny w krajach muzułmańskich {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
