kulminacja

ż I, DCMs. \kulminacjacji; lm D. \kulminacjacji (\kulminacjacyj)

1. «punkt szczytowy, największe nasilenie jakiegoś procesu, działalności, stanu uczuciowego, rozkoszy»

Kulminacja wód na rzece.

Kulminacja melodyczna.

Po kulminacji ogarnęła go depresja.

2. astr. «przejście ciała niebieskiego przez płaszczyznę południka»

∆ Kulminacja górna «osiągnięcie przez ciało niebieskie największej wysokości nad horyzontem»

∆ Kulminacja dolna «osiągnięcie przez ciało niebieskie najmniejszej wysokości nad horyzontem»

3. geogr. «najwyższy punkt, szczyt góry, grupy górskiej, płaskowyżu górujący nad innymi jego punktami»

‹fr. z łac.›