kulminacyjny

kulminacyjny
1. «najwyższy, szczytowy pod względem napięcia uczuciowego, nasilenia, nagromadzenia jakichś zjawisk, przeżyć itp.»

Kulminacyjny moment dramatu.

Zdenerwowanie doszło do punktu kulminacyjnego.

2. «wznoszący się najwyżej, górujący nad resztą terenu»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • kulminacyjny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najwyższy, szczytowy (w odniesieniu do nasilenia jakiegoś procesu, działalności, stanu emocjonalnego lub nagromadzenia, spiętrzenia jakichś zjawisk,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Alias (season 3) — Alias Season 3 Country of origin  United States No. of episodes 22 …   Wikipedia

  • nasilenie — n I, blm «wzmożenie, wzrost czegoś; stopień intensywności, częstości występowania; intensywność, siła» Nagłe, gwałtowne nasilenie. Nasilenie epidemii. Nasilenie wiatru. Nasilenie prac polowych. Nasilenie maleje, wzrasta, osiąga punkt kulminacyjny …   Słownik języka polskiego

  • osiągać — ndk I, osiągaćam, osiągaćasz, osiągaćają, osiągaćaj, osiągaćał, osiągaćany osiągnąć dk Va, osiągaćnę, osiągaćniesz, osiągaćnij, osiągaćnął, osiągaćnęła, osiągaćnęli, osiągaćnięty, osiągaćnąwszy 1. «uzyskiwać coś, zdobywać, otrzymywać» Osiągnąć… …   Słownik języka polskiego

  • pełnia — ż I, DCMs. pełniani; lm D. pełniani 1. «faza Księżyca, podczas której jego połowa widoczna z Ziemi jest całkowicie oświetlona przez Słońce; Księżyc w tej fazie» Księżyc w pełni. Poblask pełni. ◊ Twarz jak księżyc w pełni «twarz okrągła, pyzata» 2 …   Słownik języka polskiego

  • puenta — ż IV, CMs. puentancie; lm D. puent «kulminacyjny, końcowy moment opowiadania, wypowiedzi itp. wyrażający jego sens; esencja dowcipu» Zaskakująca puenta. Puenta anegdoty, opowiadania. Zepsuć puentę dowcipu. Sztuka bez puenty. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • punkt — I m IV, D. u, Ms. punktkcie; lm M. y 1. «mała, okrągła plamka; coś, co wygląda jak taka plamka; znak graficzny w kształcie takiej plamki; kropka» Połączyć punkty linią łamaną. Ciemny punkt na horyzoncie. Świecące punkty gwiazd. Samoloty stanowiły …   Słownik języka polskiego

  • szczyt — m IV, D. u, Ms. szczycie; lm M. y 1. «najwyżej wzniesiona część góry, najwyższy punkt jakiegoś obiektu; wierzchołek, czubek» Skalny, nagi, spiczasty szczyt. Szczyt góry a. szczyt górski. Szczyt wulkanu. Szczyt masztu, słupa. Szczyt schodów. Wejść …   Słownik języka polskiego

  • szczytowy — 1. «znajdujący się na szczycie, na wierzchu, w górnej części czegoś, wierzchołkowy; dotyczący szczytu budynku, portalu, stołu itp.» Szczytowa strefa gór. Szczytowa ściana budynku. Szczytowe okienko domu. Szczytowa część płuca. Pączek, pęd… …   Słownik języka polskiego

  • wyżyna — ż IV, CMs. wyżynanie; lm D. wyżynayn 1. «obszar leżący powyżej 300 m nad poziomem morza, o słabo zróżnicowanej powierzchni, rozpościerający się ponad nizinami, u podnóży gór albo tworzący dno wysoko położonej kotliny» Wyżyna Lubelska. 2. zwykle w …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”