- kumoter
- m IV, DB. \kumotertra, Ms. \kumotertrze; lm M. \kumotertrzy a. \kumotertrowie, DB. \kumotertrów1. pot. «ktoś z kliki związanej wspólnymi interesami, pokrewieństwem, wzajemnym popieraniem się»
Zaufany kumoter.
2. gw. «kum, dobry znajomy, przyjaciel»‹ze śrdwłc.›
Słownik języka polskiego . 2013.