Kupczyć urzędami, honorem, wdziękami.
Słownik języka polskiego . 2013.
kupczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, kupczyćczę, kupczyćczy {{/stl 8}}{{stl 7}} traktować jako przedmiot handlu, przetargu rzeczy lub dobra, z których nie należy czynić źródła dochodu, zysku; frymarczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kupczyć stanowiskami,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kupczenie — n I rzecz. od kupczyć … Słownik języka polskiego
frymarczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, frymarczyćczę, frymarczyćczy {{/stl 8}}{{stl 7}} wykorzystywać rzeczy mające dużą wartość etyczną, ideową, polityczną itp. do niskich celów; nieuczciwie gospodarować publicznymi pieniędzmi; kupczyć czymś : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
handlować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, handlowaćluję, handlowaćluje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zajmować się handlem; prowadzić interesy handlowe : {{/stl 7}}{{stl 10}}Handlować mięsem, samochodami, nieruchomościami … Langenscheidt Polski wyjaśnień
