- kupić
- dk VIa, \kupićpię, \kupićpisz, kup, \kupićpił, \kupićpiony - kupować ndk IV, \kupićpuję, \kupićpujesz, \kupićpuj, \kupićował, \kupićowany1. «nabyć coś po pewnej cenie, za pewną sumę pieniędzy»
Kupić tanio, drogo.
Kupić za pół darmo, za bezcen, za gotówkę, na kredyt, na raty.
Kupić czekoladę, meble.
Kupić cukierków, mąki.
Kupić chleba, mleka a. chleb, mleko.
Kupować od kogoś, u kogoś.
Kupować na kilogramy, na sztuki.
◊ Kupować, kupić kota w worku «nabywać, nabyć coś bez obejrzenia, bez sprawdzenia»◊ Dziesięć razy można kogoś kupić i sprzedać «ktoś jest gapiowaty, nieobrotny, nie ma sprytu»◊ Za co kupiłem, za to sprzedaję «jak usłyszałem, tak powtarzam»□ Kupić nie kupić, potargować można.□ Nie miała baba kłopotu, kupiła sobie prosię.przen. zwykle dk «zjednać, zyskać sobie kogoś czymś»Swoim sposobem bycia kupiła sobie otoczenie.
2. «w grze w karty: dobrać do swych kart jedną lub kilka z tych, które pozostały po rozdaniu talii»
Słownik języka polskiego . 2013.