linearyzm

m IV, D. -u, Ms. \linearyzmzmie, blm

1. muz. «rodzaj polifonii, w której rola melodyki jest nadrzędna w stosunku do harmoniki; charakterystyczny dla okresów, w których harmonika nie była jeszcze dostatecznie rozwinięta (np. w średniowieczu lub renesansie) lub kiedy konstruktywna jej rola uległa osłabieniu (np. w XX w.)»

2. szt. «w malarstwie lub grafice: tendencja polegająca na wydobyciu kształtu, plastyki i ekspresji przedstawianego przedmiotu czy postaci przez akcentowanie wartości dekoracyjnych, głównie konturu i linii»

‹łac.›