Awansować pracowników, podchorążych, oficerów.
Ktoś jest zdolny i co rok awansuje.
Z prostego marynarza awansował do stopnia kapitana.
Słownik języka polskiego . 2013.
awansować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk Ia, awansowaćsuję, awansowaćsuje, awansowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przenosić (awansowaćnieść), przesuwać (awansowaćsunąć) kogoś na wyższe stanowisko : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
plecy — 1. Chować, kryć się za czyimiś plecami «nie chcąc ponosić ryzyka, korzystać z tego, że ktoś inny się naraża»: Organizatorzy bezprawia, o których mówię, jako osłony używają osób w bardzo podeszłym wieku i ciężko chorych, wobec których ograniczone… … Słownik frazeologiczny
awansowanie — n I rzecz. od awansować … Słownik języka polskiego
brygadzistka — ż III, CMs. brygadzistkatce; lm D. brygadzistkatek «kierowniczka brygady roboczej; brygadierka» Awansować z robotnicy na brygadzistkę … Słownik języka polskiego
podporucznik — m III, DB. a, N. podporucznikkiem; lm M. podporucznikicy, DB. ów «najniższy stopień oficerski, niższy od porucznika; oficer mający ten stopień» Oficer w stopniu podporucznika. Awansować na podporucznika. Podporucznik rezerwy … Słownik języka polskiego
podpułkownik — m III, DB. a, N. podpułkownikkiem; lm M. podpułkownikicy, DB. ów «stopień starszego oficera, wyższy od majora, niższy od pułkownika; oficer mający ten stopień» Awansować do stopnia podpułkownika. Podpułkownik rezerwy … Słownik języka polskiego
powyżej — 1. «wyżej w stosunku do jakiegoś punktu, poziomu, nad czymś» Amputowano mu nogę powyżej kolana. Rękawy zawinięte powyżej łokcia. Temperatura powyżej zera. ◊ Mieć czegoś a. kogoś, mieć wszystkiego powyżej uszu «mieć czegoś albo kogoś dość, stracić … Słownik języka polskiego
pójść — dk, pójdę, pójdziesz, pójdź, poszedł, poszła, poszli 1. «udać się dokądś, idąc skierować się w którąś stronę; podążyć» Pójść do kina, na spacer. Pójść na przełaj, przed siebie. Pójść w stronę lasu. Pójść szybkimi krokami. Ogary poszły w las.… … Słownik języka polskiego
sierżant — m IV, DB. a, Ms. sierżantncie; lm M. sierżantnci, DB. ów «w wojskach lądowych i lotnictwie: najniższy stopień podoficera starszego; wojskowy mający ten stopień» Awansować do stopnia sierżanta. ∆ Starszy sierżant, sierżant sztabowy, starszy… … Słownik języka polskiego
stanowisko — n II, N. stanowiskokiem; lm D. stanowiskoisk 1. «miejsce pobytu, postoju, wykonywania jakiejś czynności, występowania czegoś (w odniesieniu do roślin: miejsce ich występowania, wzrostu; w odniesieniu do zwierząt żyjących na swobodzie: miejsce ich … Słownik języka polskiego
