- łącznik
- m III, D. -a, N. \łącznikkiem; lm M. -i1. «to, co łączy, wiąże ludzi, rzeczy, pojęcia; łączność, wspólnota»
Radio stanowi łącznik ze światem.
2. DB. -a; lm M. \łącznikicy, DB. -ów«osoba (żołnierz) utrzymująca bezpośredni kontakt między poszczególnymi placówkami wojskowymi, konspiracyjnymi itp., przenosząca rozkazy, meldunki lub inne materiały»Łącznik oddziału zwiadowczego.
3. «znak graficzny w kształcie krótkiej kreski poziomej, używany przy łączeniu wyrazów złożonych, nazw podwójnych itp. lub przy przenoszeniu części wyrazów do następnego wiersza; dywiz»4. bud. «część budynku stanowiąca połączenie innych części tego samego budynku; także: budynek łączący inne budynki, między którymi jest usytuowany»5. jęz. «część zdania, forma osobowa czasownika posiłkowego być, występująca w koniecznym związku z orzecznikiem; spójka»6. muz. «znak graficzny w kształcie łuku łączący poszczególne nuty w jednostki rytmiczne albo melodyjne»7. DB. -a; lm M. \łącznikicy, DB. -ówsport. «w piłce nożnej: napastnik zajmujący miejsce między skrzydłowym i środkowym ataku»8. techn. «element łączący inne elementy maszyn»
Słownik języka polskiego . 2013.