łuszczyć

łuszczyć
ndk VIb, \łuszczyćczę, \łuszczyćczysz, łuszcz, \łuszczyćczył, \łuszczyćczony
1. łuskać
2. techn. «zdejmować z drewna korę wraz z łykiem; obłupywać, odzierać z kory»
łuszczyć się «odpadać cienkimi warstwami, łuskami, odłupywać się»

Skóra się łuszczy.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • łuszczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, łuszczyćczę, łuszczyćczy, łuszczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}to samo co łuskać: Łuszczyć groch, nasiona czegoś. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • łuszczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} sypać się, odpadać, kruszyć się drobnymi, cienkimi płatkami, warstwami (np. w wyniku przesuszenia) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skóra, naskórek łuszczy się. Farba, tynk łuszczą się i odpadają ze ścian całymi płatami. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • łuszczenie — ↨ łuszczenie się n I rzecz. od łuszczyć (się) …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”