magnetyczny

magnetyczny
«odnoszący się do magnesu, magnetyzmu, mający właściwości magnesu»
∆ Bieguny magnetyczne «punkty wewnątrz ciała wytwarzającego pole magnetyczne stanowiące pozorne źródła tego pola»
∆ Bieguny magnetyczne Ziemi «punkty na powierzchni Ziemi stanowiące pozorne źródło jej pola magnetycznego»
∆ Burza magnetyczna «silne zakłócenia ziemskiego pola magnetycznego związane z aktywnością Słońca»
∆ Deklinacja magnetyczna «odchylenie linii sił magnetycznego pola ziemskiego od południka geograficznego (różne w różnych miejscach na kuli ziemskiej); odchylenie magnetyczne»
∆ Głowica magnetyczna «przetwornik elektromagnetyczny do zapisywania, odczytywania lub kasowania zapisanych sygnałów elektrycznych, np. na taśmach, dyskach, stosowany m.in. w maszynach cyfrowych, magnetowidach, magnetofonach»
∆ Igła magnetyczna «lekki magnes trwały o wydłużonym kształcie umieszczony w kompasie tak, by mógł się swobodnie obracać w polu magnetycznym; służy do określania kierunku linii pola magnetycznego»
∆ Materiały magnetyczne «materiały wykazujące ferromagnetyzm»
∆ Moment magnetyczny «podstawowa wektorowa wielkość fizyczna, określająca magnetyczne właściwości substancji»
∆ Pole magnetyczne «przestrzeń, w której występuje działanie sił magnetycznych»
∆ Południk magnetyczny «przecięcie powierzchni Ziemi z płaszczyzną pionową przechodzącą przez kierunek natężenia pola magnetycznego ziemskiego»
gr.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • magnetyczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający właściwości magnesu w zn. 1.; dotyczący magnetyzmu w zn. 1. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Siła magnetyczna. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Ляхницкий, Игнатий Эммануил — доктор философии; родился в 1793 г., обучался в Виленском университете, где обратил на себя внимание своими разносторонними способностями: химия, физика, литература и статистика были ему одинаково доступны. Заинтересовавшись особенно явлениями… …   Большая биографическая энциклопедия

  • ДУТЬЁ МАГНИТНОЕ — отклонение электрической дуги в результате действия магнитных полей или ферромагнитных масс при сварке (Болгарский язык; Български) магнитно отклонение на дъга (Чешский язык; Čeština) foukání oblouku (Немецкий язык; Deutsch) magnetisches Blasen… …   Строительный словарь

  • ПУСКАТЕЛЬ МАГНИТНЫЙ — электрический выключатель переменного тока с магнитным приводом, предназначенный, главным образом, для дистанционного пуска, остановки и защиты трёхфазных асинхронных электродвигателей с короткозамкнутым ротором (Болгарский язык; Български)… …   Строительный словарь

  • azymut — m IV, D. u, Ms. azymutucie; lm M. y «kąt między kierunkiem północy a danym kierunkiem, mierzony zgodnie z ruchem wskazówek zegara» ∆ astr. Azymut astronomiczny «kąt dwuścienny między płaszczyzną południka niebieskiego i płaszczyzną przechodzącą… …   Słownik języka polskiego

  • biegun — m IV, D. a, Ms. biegunnie; lm M. y 1. zwykle w lm «wygięte półokrągło płozy przy kołyskach, bujających fotelach, zabawkach itp.» Bieguny kołyski. Koń na biegunach. 2. B.=D. przestarz. «szybki koń; rumak» Dosiąść bieguna. 3. fiz. «jeden z dwu… …   Słownik języka polskiego

  • deklinacja — ż I, DCMs. deklinacjacji; lm D. deklinacjacji (deklinacjacyj) 1. jęz. «odmiana wyrazów (rzeczowników, przymiotników, zaimków i liczebników) przez przypadki i liczby; system takiej odmiany» Deklinacja rzeczownikowa, przymiotnikowa, liczebnikowa,… …   Słownik języka polskiego

  • dipol — m I, D. a; lm M. e, D. i ( ów) 1. fiz. «układ dwóch elektrycznie lub magnetycznie naładowanych cząstek o znakach przeciwnych, umieszczonych w pewnej odległości od siebie» Dipol elektryczny, magnetyczny. 2. rad. «krótkofalowa antena kierunkowa w… …   Słownik języka polskiego

  • dysk — m III, D. u, N. dyskkiem; lm M. i 1. sport. «krążek drewniany okuty metalem używany w sporcie do rzutów w dal» Rzut dyskiem. 2. sport. «rzut dyskiem jako konkurencja sportowa» Ogłoszono wyniki w dysku. 3. med. «chrząstka międzykręgowa łącząca dwa …   Słownik języka polskiego

  • dyskietka — ż III, CMs. dyskietkatce; lm D. dyskietkatek inform. «mały, gięty dysk magnetyczny, używany zwłaszcza w mikrokomputerze» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”