- baba
- Iż IV, CMs. \bababie; lm D. bab1. rub. żart. «dojrzała kobieta»
Tęga, wielka baba.
Biuro pełne bab.
Płakać jak baba.
∆ Baba-jaga, baba-jędza «postać bajkowa uosabiająca zło; czarownica, wiedźma»◊ Herod-baba «kobieta, zwykle potężnej budowy, despotyczna»◊ Latać za babami «umizgać się, zalecać się do kobiet, starać się o ich względy»□ Chłop jak żaba lepszy niż baba.□ Masz babo placek, kaftan.□ Baba z wozu, koniom lżej.□ Nie miała baba kłopotu, kupiła sobie prosię.□ Baba swoje, chłop (czart) swoje.przen. «o mężczyźnie tchórzliwym, nieśmiałym, słabego charakteru, zniewieściałym; fajtłapa»2. «ciasto pieczone w formie (zwłaszcza bardzo dużej) o kształcie ściętego stożka»Baba wielkanocna.
Piec, lukrować baby.
3. techn. «część kafara uderzająca wbijany pal»4. przestarz. «stara kobieta; staruszka»Był sobie dziad i baba, bardzo starzy oboje… (Kraszewski)
IIż IV, CMs. \bababie; lm D. babarcheol. «posąg kamienny, zwykle kobiety z pucharem lub rogiem w ręku, wznoszony w stepowych krajach Europy i Azji w okresie od 2 tys. lat p.n.e. do XII w. n.e.»‹tur.›
Słownik języka polskiego . 2013.