- małomówny
- \małomównyni«niewiele mówiący, nie lubiący dużo mówić; milkliwy, milczący»
Być małomównym z natury.
Słownik języka polskiego . 2013.
małomówny
Look at other dictionaries:
małomówny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, małomównyni {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który mało mówi, nie lubi dużo mówić; milczący, skryty : {{/stl 7}}{{stl 10}}Był małomówny. Na wszystkie pytania odpowiadał półsłówkami. Małomówny człowiek. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Małgorzata Musierowicz — (2008) Małgorzata Musierowicz (b. January 9, 1945 in Poznań, Poland) is a popular Polish writer, author of many stories and novels for children and teenagers, but read with pleasure by adults too. She is the sister of poet and translator… … Wikipedia
napiąć — 1. Napięta uwaga «uwaga całkowicie skupiona na jakimś przedmiocie, na jakiejś sprawie; natężona uwaga»: Kierowanie ciężkim pojazdem wymaga stale napiętej uwagi – każdy manewr zajmuje przecież więcej czasu i miejsca. Motor 37/1975. 2. Napięty plan … Słownik frazeologiczny
cichy — cisi, cichszy 1. «mało słyszalny, niegłośny, niehałaśliwy» Cichy głos, śpiew, śmiech. Ciche dźwięki, kroki. przen. a) «nie zwracający na siebie uwagi otoczenia, skromny, małomówny, nieśmiały; skłonny do ustępstw, uległy, potulny, łagodny» Ciche,… … Słownik języka polskiego
mało- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «których podstawą jest połączenie przymiotnika mały z rzeczownikiem, np. małomiasteczkowy (od: małe miasteczko)» b) «których podstawą jest połączenie wyrazu mało z rzeczownikiem, np. małoletni (od mało lat)»… … Słownik języka polskiego
małomówność — ż V, DCMs. małomównośćści, blm rzecz. od małomówny Cenić czyjąś małomówność i dyskrecję … Słownik języka polskiego
milczący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. milczeć (p.) milczący w użyciu przym. 1. «skłonny do milczenia; małomówny» Był milczącym odludkiem. 2. «odbywający się bez słów, nie uzewnętrzniający się w słowach» Milczący uścisk ręki, ukłon. Milczące… … Słownik języka polskiego
milczek — m III, DB. milczekczka, N. milczekczkiem; lm M. milczekczki, DB. milczekczków «człowiek milczący, małomówny, mrukliwy; mruk» Od dziecka była milczkiem. Nudno tu, zebrały się same milczki. milczkiem «nic nie mówiąc, milcząco; po cichu, cichaczem,… … Słownik języka polskiego
milczkowaty — milczkowatyaci pot. «małomówny, milczący, mrukliwy» Milczkowaty starzec. Milczkowate usposobienie … Słownik języka polskiego
milkliwy — milkliwywi rzad. «skłonny do milczenia, powściągliwy w mowie; małomówny, milczący, mrukliwy» Milkliwy starzec … Słownik języka polskiego
