cichy

cisi, cichszy

1. «mało słyszalny, niegłośny, niehałaśliwy»

Cichy głos, śpiew, śmiech.

Ciche dźwięki, kroki.

przen.

a) «nie zwracający na siebie uwagi otoczenia, skromny, małomówny, nieśmiały; skłonny do ustępstw, uległy, potulny, łagodny»

Ciche, zahukane dziecko.

Ktoś cichy jak trusia, jak baranek.

◊ Cicha woda «o kimś pozornie tylko spokojnym, nieśmiałym, potulnym»

□ Cicha woda brzegi rwie.

b) «pozbawiony rozgłosu, pompy; nieokazały, skromny»

Ciche bohaterstwo.

Cichy ślub.

Cicha uroczystość.

c) «nie objawiany na zewnątrz w sposób widoczny; ukrywany, sekretny; tajny, nieoficjalny»

Cicha zmowa, rywalizacja, walka, rezygnacja, nadzieja.

Ciche życzenie.

Cichy sojusznik.

Cichy wspólnik.

Cicha spółka.

2. «pogrążony w ciszy, zaciszny, spokojny»

Cichy dom.

Cichy wieczór.

Takie były zabawy, spory w one lata wśród cichej wsi litewskiej. (Mickiewicz)

∆ Cichy staw, ciche jezioro, morze itp. «staw, jezioro itp. o wodzie spokojnej, nie falującej, nie wzburzonej»

przen. «niczym nie zmącony, pogodny, spokojny, beztroski»

Ciche życie.

Cicha starość.

po cichu «nie sprawiając hałasu; nie wydając głosu, dźwięku lub wydając bardzo cichy głos, dźwięk; bezgłośnie»

Wyjść skądś, zakraść się dokądś po cichu.

Czytać po cichu.

przen. «tajemnie, skrycie, ukradkiem; bez rozgłosu, nieoficjalnie, dyskretnie»

Ożenił się po cichu.

z cicha «w sposób ledwie słyszalny; niegłośno»

Chrząknąć z cicha.

Las szumiał z cicha.

◊ Z cicha pęk a) «nagle, nieoczekiwanie, a w sposób dowcipny, finezyjny itp.»

Odezwać się, powiedzieć coś z cicha pęk.

Dowcip z cicha pęk.

b) «o kimś pozornie cichym, małomównym, w istocie bystrym i dowcipnym»

Żartowniś z cicha pęk.