Marszczyć brwi, czoło.
Wiatr marszczył wody jeziora.
Bluza, suknia marszczona w pasie.
Marszczyć się w uśmiechu.
Płaszcz marszczy się na plecach.
Słownik języka polskiego . 2013.
marszczyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, marszczyćczę, marszczyćczy, marszczyćczony {{/stl 8}}– pomarszczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}zmarszczyć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} robić na czymś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
marszczyć się – zmarszczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}}1. ulegać zmarszczeniu, pokrywać się zmarszczkami, fałdami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sukienka marszczy się na plecach. Skóra się zmarszczyła. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} marszczyć czoło,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zmarszczyć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}marszczyć I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zmarszczyć II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}marszczyć II {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
морщить — морщу, морщина, укр. морщити, др. русск. съмърсканъ морщинистый, сморщенный наряду с съмърщенъ (см. Срезн. III, 755), болг. мръщя морщу (Младенов 307), сербохорв. мр̏ска морщина, складка , мр̏штити се морщить лоб , словен. mrščiti, чеш.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
chmurzyć — ndk VIb, chmurzyćrzę, chmurzyćrzysz, chmurz, chmurzyćrzył 1. rzad. «pokrywać chmurami; zachmurzać» Nadciągająca burza chmurzyła niebo. 2. «czynić posępnym, chmurnym; zasępiać» Troski chmurzyły jej twarz. ◊ Chmurzyć czoło «marszczyć czoło na znak… … Słownik języka polskiego
gniewnie — gniewnieej «w sposób wyrażający gniew, gniewając się, z gniewem, ze złością» Gniewnie patrzeć, mówić, marszczyć brwi, zaciskać pięści … Słownik języka polskiego
gofrować — ndk IV, gofrowaćruję, gofrowaćrujesz, gofrowaćruj, gofrowaćował, gofrowaćowany techn. «marszczyć, karbować; wytłaczać (zwykle mechanicznie) wzór na tkaninie, papierze lub blasze» Gofrowana bibułka. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
karbować — ndk IV, karbowaćbuję, karbowaćbujesz, karbowaćbuj, karbowaćował, karbowaćowany 1. «robić na czymś karby, nacięcia; nacinać, wycinać, znaczyć» Karbować ścięte drzewa. ◊ Karbować sobie w pamięci «zapamiętywać» 2. «układać coś w karby; fałdować,… … Słownik języka polskiego
krepować — ndk IV, krepowaćpuję, krepowaćpujesz, krepowaćpuj, krepowaćował, krepowaćowany techn. «marszczyć tkaninę lub papier w celu zwiększenia rozciągliwości» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
marszczenie — n I 1. blm rzecz. od marszczyć. 2. lm D. marszczenieeń «zmarszczki, fałdy na tkaninie» Suknia z marszczeniami … Słownik języka polskiego
