- maska
- ż III, CMs. \maskasce; lm D. \maskasek1. «osłona twarzy w formie twarzy ludzkiej lub pyska zwierzęcego, występująca także jako motyw zdobniczy; zasłona z otworami na oczy kryjąca całą twarz lub jej część, stosowana również w teatrze, zwłaszcza w teatrze starożytnym»◊ Brać, nosić, kłaść, przywdziewać itp. maskę, kryć (pod) maską «ukrywać swe prawdziwe zamiary, uczucia; udawać»◊ Zrzucać, zdejmować maskę «przestać udawać; ujawniać swe prawdziwe zamiary, uczucia»◊ Zdzierać z kogoś, z czegoś maskę «ujawniać czyjeś ukrywane zamiary, uczucia, charakter itp.; demaskować coś»◊ Maska z kogoś spadła «ktoś dał się poznać takim, jakim jest w rzeczywistości»przen. «twarz zniekształcona, nieruchoma, zastygła w jakimś grymasie»
Nieruchoma maska twarzy.
2. «człowiek w masce, osoba przebrana z zasłoniętą twarzą»Dziś bal na dworze, maski napełnią te sale. (Słowacki)
3. «odlew twarzy ludzkiej, zrobiony najczęściej z gipsu»Maska woskowa.
∆ Maska pośmiertna «odlew twarzy zmarłego»4. «ochronna lub izolująca osłona twarzy używana podczas pracy w niektórych zawodach lub w sporcie»Maska przeciwpyłowa.
∆ Maska przeciwgazowa «aparat z elastyczną zasłoną szczelnie przylegającą do twarzy, chroniący drogi oddechowe, twarz i oczy przed środkami trującymi, promieniotwórczymi i innymi»5. «zewnętrzna pokrywa silnika samochodu, samolotu, czołgu itp.»6. fot. «urządzenie służące do zasłaniania pola widzenia, używane przy robieniu zdjęć sztucznie montowanych»7. med. «część aparatu tlenowego lub do narkozy gazowej, wykonana z metalu lub sztucznego tworzywa, przylegająca szczelnie wokół ust i nosa chorego, połączona z aparatem wężem gumowym»8. wojsk. «naturalna lub sztuczna zasłona stanowisk wojskowych»‹fr. z ar.›
Słownik języka polskiego . 2013.
