mastyks

m IV, D. -u, Ms. \mastykssie

1. blm

«żywica naturalna, żółta lub zielona substancja o balsamicznym zapachu i gorzkim smaku otrzymywana z drzewa mastyksowego; używana do wyrobu klejów, pokostów, kitów, werniksów oraz do sklejania porcelany; stosowana również w dentystyce i farmacji»

2. lm M. -y

«mieszanina (np. klej, werniks, pokost), w której skład wchodzi ta żywica»

Konserwować obraz za pomocą mastyksu.

Lakierować powierzchnię czegoś mastyksem.

* bud. Mastyks asfaltowy «mieszanina lanego asfaltu i piasku lub żwirku albo mączki wapiennej; służy do budowy nawierzchni drogowych, do zalewania spoin nawierzchni betonowych itp.»

‹łac. + gr.›