- mącić
- ndk VIa, \mącićcę, \mącićcisz, mąć, \mącićcił, \mącićcony1. «czynić mętnym, nieprzezroczystym, niewyraźnym; zanieczyszczać, burzyć, bełtać»
Mącić wodę w rzece, lekarstwo w butelce.
◊ Mącić wodę «wprowadzać celowo zamieszanie, zamęt, licząc, że się na tym skorzysta; intrygować, przeszkadzać»Masz tu kaduceus polski, mąć nim wodę, mąć. (Wyspiański)
2. «wprowadzać nieporządek, zamieszanie, zamęt, niepokój, dysharmonię; niepokoić, zakłócać»Choroba mąciła mu spokój, pogodę ducha.
◊ Mącić komuś w głowie «wprowadzać zamęt do czyichś myśli»mącić się1. «stawać się mętnym, nieprzezroczystym, niewyraźnym; tracić określone kształty, barwy»Jezioro się mąci.
Komuś mąci się w oczach.
◊ Wzrok się mąci «wzrok przestaje być bystry, słabnie»2. «stawać się chaotycznym, niejasnym, niespokojnym, nieharmonijnym»Myśli się mącą.
◊ Mąci się komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony, traci przytomność, jasność myślenia»
Słownik języka polskiego . 2013.