Dziecko lubi się mądrzyć.
Słownik języka polskiego . 2013.
mądrzyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, mądrzyć sięrzę się, mądrzyć sięrzy się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} być przemądrzałym, popisywać się swoją (często wątpliwą) wiedzą bez wyraźnej potrzeby; wymądrzać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nowy szef strasznie się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mądrzenie się — n I rzecz. od mądrzyć się … Słownik języka polskiego
fajnować — mądrzyć się … Słownik gwary warszawskiej
mędrkować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, mędrkowaćkuję, mędrkowaćkuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} popisywać się, udając mądrego, mądrzejszego od innych; mądrzyć się, wymądrzać się : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mędrkować — ndk IV, mędrkowaćkuję, mędrkowaćkujesz, mędrkowaćkuj, mędrkowaćował pot. «udawać mądrego; popisywać się wątpliwą mądrością; mądrzyć się, wymądrzać się» Nie mędrkuj, tylko słuchaj starszych … Słownik języka polskiego
mędrek — m III, DB. mędrekrka, N. mędrekrkiem; lm M. ci mędrekrkowie, te mędrekrki, DB. mędrekrków pot. «człowiek przemądrzały, lubiący się mądrzyć, mający się za mądrzejszego niż jest w rzeczywistości i za mądrzejszego od innych; mądrala» Zarozumiały… … Słownik języka polskiego
chłopek roztropek — {{/stl 13}}{{stl 7}} lekceważąco lub ironicznie o kimś niewykształconym, prostym, niekiedy lubiącym się mądrzyć, a jednocześnie obdarzonym życiowym sprytem, obrotnym (czego trudno się po nim spodziewać) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
smarkaty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, smarkatyaci, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} charakterystyczny dla smarkacza, mający cechy smarkacza; niedojrzały, niedorosły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Smarkaty uczeń. Cicho, jesteś jeszcze za smarkata, żeby się mądrzyć.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
