Melancholijny nastrój.
Melancholijna muzyka, nuta.
Usposobienie melancholijne.
Ktoś się stał melancholijny.
Słownik języka polskiego . 2013.
melancholijny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, melancholijnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} przesycony melancholią, skłonny do melancholii, charakterystyczny dla melancholika : {{/stl 7}}{{stl 10}}Melancholijne usposobienie. Nastrój melancholijny. Melancholijne tony,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Tadeusz Pruszkowski — (1888 ndash; 1942) was a Polish painter and educator, and from 1922 a professor at the Academy of Fine Arts in Warsaw. He was the initiator of numerous student and painter associations, such as the Warsaw School and the Fourth Group. He painted… … Wikipedia
bajroniczny — bajronicznyczni «właściwy bohaterom utworów Byrona; tajemniczy, melancholijny» Bohater bajroniczny … Słownik języka polskiego
melancholiczny — melancholicznyni przestarz. «melancholijny» dziś tylko w terminie psych. Temperament melancholiczny, typ melancholiczny «temperament człowieka łagodnego, biernego, którego cechuje brak impulsywności i powolne reakcje uczuciowe; człowiek o takim… … Słownik języka polskiego
minorowy — «grany, śpiewany, ułożony w minorze» Skala, tonacja minorowa. przen. «smutny, melancholijny, przygnębiony» Nastrój minorowy … Słownik języka polskiego
smętny — smętnyni, smętnyniejszy 1. poet. «melancholijny, smutny» Smętna melodia, piosenka. Smętny nastrój. Smętne spojrzenie. 2. pot. «byle jaki, nie nęcący, marny» Smętny widok. Smętne perspektywy … Słownik języka polskiego
smutny — smutnyni, smutnyniejszy 1. «pogrążony w smutku» Być smutnym z jakiegoś powodu. 2. «nacechowany smutkiem, wywołany smutkiem; posępny, ponury, melancholijny» Smutne myśli. Smutny uśmiech. Smutne spojrzenie. Smutne usposobienie. Szumią jodły na gór… … Słownik języka polskiego
uśmiech — m III, D. u; lm M. y «lekkie wygięcie ust ku górze, połączone z mimiką twarzy, będące zwykle wyrazem uczuć radości, zadowolenia, niekiedy ironii, zakłopotania itp.; bezgłośny śmiech» Beztroski, godny, promienny, radosny, wesoły uśmiech. Błogi,… … Słownik języka polskiego
zaśpiew — m IV, D. u, Ms. zaśpiewwie; lm M. y książk. «zaśpiewanie, śpiew, melodia (zwykle tęskna, zawodząca), śpiewna intonacja w mowie; początek melodii, pieśni» Ludowy, balladowy zaśpiew. Melancholijny zaśpiew wilgi. Mówić z kresowym zaśpiewem … Słownik języka polskiego
mruk — Człowiek ponury, posępny, lub melancholijny; pesymista Eng. A morose, melancholic, or pessimistic person … Słownik Polskiego slangu
