- mentorka
- ż III, CMs. \mentorkarce; lm D. \mentorkarekforma ż. od mentor (tylko w zn. 1, 2)a) w zn. 1:
Niestrudzona mentorka gry na fortepianie.
b) w zn. 2:Mieć nieznośne usposobienie mentorki.
Słownik języka polskiego . 2013.
mentorka
Look at other dictionaries:
mentorka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. mentorkarce; lm D. mentorkarek {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta mentor {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
