mgła

ż IV, CMs. mgle; lm D. mgieł

1. «zawiesina mikroskopijnych kropelek pary wodnej unosząca się nisko nad ziemią w postaci lekkiego obłoku, powstała w wyniku skroplenia oziębionej pary wodnej zawartej w atmosferze ziemskiej»

Biała, lekka, gęsta, nieprzenikniona mgła.

Mgły poranne, wieczorne.

Obłok, pasma, kłęby mgły.

Welon mgieł.

Mgła unosi się, opada, idzie do góry, rzednie, rozprasza się.

Coś tonie we mgle.

Wiatr przegania po polach siwych mgieł tumany. (Staff)

◊ Pamiętać, przypominać sobie, widzieć, słyszeć jak we mgle, jak przez mgłę, jak za mgłą «pamiętać, przypominać sobie, widzieć, słyszeć niewyraźnie, niejasno, słabo, mgliście»

◊ Zachodzić mgłą «o szkle, lustrze itp.: pokrywać się rosą, parą»

◊ Mgła przesłania, zasłania, powleka, zasnuwa komuś oczy, wzrok; oczy zachodzą komuś mgłą «ktoś widzi źle, słabo, niewyraźnie, ma wzrok mętny, zaćmiony łzami, chorobą, starością itp.»

◊ Cienki, lekki, przejrzysty, zwiewny jak mgła «bardzo cienki, bardzo lekki, przejrzysty itp.»

przen.

a) «o czymś przejrzystym, lekkim, zwiewnym (np. o dymie, parze, bardzo cienkiej tkaninie); obłok»

Mgła pyłu, oddechu, kadzideł.

Mgła tiulu, koronek.

Dziewczyna ubrana w jedwabne gazy i mgły.

b) «o czymś niejasnym, niewyraźnym, trudnym do sprecyzowania; pomroka»

Mgła niepamięci, zapomnienia, oddalenia.

Mgła dziejów, wspomnień, smutku.

2. chem. fiz. «układ koloidowy, w którym ośrodkiem rozpraszającym jest gaz, a składnikiem rozproszonym ciecz o dużym stopniu rozdrobnienia»