- miara
- ż IV, CMs. mierze; lm D. miar1. «wielkość przyjęta za jednostkę porównawczą przy pomiarach wielkości fizycznych tego samego rodzaju»
Miary handlowe.
Miara długości, objętości, powierzchni, ciężaru.
Miary czasu.
Układ, system miar.
Wzorzec miary.
∆ Miary metryczne «układ miar oparty dla mierzenia przestrzeni na metrze, dla mierzenia masy - na kilogramie»2. «przedmiot, przyrząd do mierzenia (np. linia lub taśma z podziałką, naczynie określonej objętości); miarka»Dobra, zła, fałszywa miara.
Cechować miarę.
◊ Mierzyć kogoś, coś jakąś miarą, przykładać do kogoś, czegoś jakąś miarę «oceniać kogoś lub coś w jakiś sposób»◊ pot. żart. Pan Bóg na kogoś miarę zgubił «o kimś bardzo wysokim»3. «rozmiar, wymiar, wielkość»Miara stopy.
Fartuch przepisanej miary.
◊ Brać miarę na coś «ustalać wymiary przedmiotu, który ma być wykonany»◊ Buty, ubranie itp. (robione, szyte) na miarę «buty, ubranie itp. wykonane na zamówienie według wymiarów zamawiającego»◊ Ktoś, coś na miarę kogoś, czegoś a. na jakąś miarę «o kimś, o czymś odpowiadającym pod względem wartości komuś, czemuś, będącym na poziomie kogoś, czegoś»4. «ilość, liczba»Obdzielić wszystkich równą miarą pochwał.
∆ jęz. Okolicznik stopnia i miary «okolicznik, który wskazuje stopień wyrażonej czynności, stanu lub jakości i odpowiada na pytania: jak? ile? jak bardzo?»5. «umiar, umiarkowanie, granica»Brak miary artystycznej w spektaklu.
Zachować miarę w jedzeniu i piciu.
Nie mieć, nie znać miary.
Przebrać, przekroczyć, przejść, stracić miarę w czymś.
◊ Przepełniła się, przebrała się, wyczerpała się miara czegoś «coś przekroczyło dopuszczalne granice»6. «wartość, stopień czegoś»Uczony, artysta, talent dużej miary.
To w dużej mierze wasza wina.
◊ W miarę «tyle, ile trzeba; akurat; nie za dużo»◊ W miarę czegoś, w miarę jak… «jednocześnie z czymś; odpowiednio, stosownie do czegoś»◊ Żadną miarą «w żaden sposób, wcale»◊ książk. Bez miary «bardzo dużo; niezmiernie, bez liku»◊ Nad miarę, ponad miarę «zbyt wiele, zanadto»◊ Ze wszech miar «pod każdym względem»□ Apetyt rośnie w miarę jedzenia.7. «mierzenie, przymiarka»Mieć miarę u krawca.
Iść do miary.
Przygotować miarę sukni.
◊ Ktoś, coś na Fidiaszową miarę albo na miarę Fidiasza «o kimś, o czymś niepospolitym, nietuzinkowym, wyrastającym ponad przeciętność»8. lit. «stały schemat, według którego uporządkowany jest materiał foniczny danego wiersza; metrum»
Słownik języka polskiego . 2013.