- mierzyć
- ndk VIb, \mierzyćrzę, \mierzyćrzysz, mierz, \mierzyćrzył, \mierzyćrzony1. «określać ilość, wielkość czegoś (kogoś), przez porównanie z odpowiednią jednostką miary; dokonywać pomiarów, wymierzać; wydzielać coś miarką, odmierzać»
Mierzyć tkaninę, plac, mieszkanie.
Mierzyć temperaturę, ciśnienie.
Mierzyć coś taśmą, metrem, krokami.
Mierzyć głębokość rzeki.
Zegar mierzy czas.
◊ Mierzyć kogoś, coś wzrokiem, spojrzeniem, oczyma «spoglądać na kogoś, na coś, przyglądać się komuś, czemuś uważnie, badawczo, krytycznie, niechętnie lub groźnie»◊ Mierzyć kogoś, coś jakąś miarą, miarką «oceniać kogoś lub coś w jakiś sposób»□ Jaką miarką mierzysz, taką ci odmierzą.przen.Mierz siły na zamiary, nie zamiar podług sił. (Mickiewicz)
2. «sprawdzać, czy coś jest odpowiednie, czy pasuje do własnej lub czyjejś figury, części ciała»Mierzyć suknię u krawcowej.
Mierzyć okulary, pierścionek.
Mierzyć dziecku buciki.
3. «brać kogoś, coś na cel, godzić w kogoś, coś; celować»Mierzyć w kogoś z broni.
Mierzyli do siebie z pistoletów.
Długo mierzył, nim strzelił.
◊ Wysoko mierzyć «mieć wielkie ambicje, aspiracje»mierzyć się1. strona zwrotna czas. mierzyć w zn. 1Mierzył się co rok.
2. «mierzyć wzajemnie jeden drugiego»◊ Mierzyć się wzrokiem, oczami, spojrzeniem «przypatrywać się sobie wzajemnie uważnie, krytycznie, niechętnie, groźnie»3. «dorównywać komuś lub czemuś pod jakimś względem; równać się, konkurować z kimś, czymś»Nie móc się mierzyć z kimś.
4. książk. «stawać do walki, zapasów, zawodów z kimś; walczyć»Mierzyć się z wrogiem.
Mierzyć się z kimś na szable.
Słownik języka polskiego . 2013.