- miotacz
- m II, D. -a; lm M. -e, D. -y a. -ów1. B.=D.; lm B.=D.sport. «lekkoatleta rzucający młotem, dyskiem lub oszczepem, pchający kulę»2. wojsk. «rodzaj broni do wyrzucania na większą odległość bomb, ognia, min itp.»
Miotacz min.
Miotacz ognia.
Słownik języka polskiego . 2013.