- morda
- ż IV, CMs. \mordardzie; lm D. mord1. «przednia część głowy zwierzęcia; pysk, paszcza»
Psia morda.
Morda konia.
2. wulg. «twarz, usta człowieka»Ordynarna, prostacka morda.
◊ (Trzymać, trzymaj) mordę na kłódkę; mordę w kubeł «nic nie mówić, nic nie mów; być cicho, bądź cicho»◊ (Wyskoczyć) z mordą na kogoś «krzyczeć na kogoś, wymyślać komuś»◊ Zamknąć, stulić mordę «przestać mówić, zamilknąć»◊ Wyrzucić kogoś na mordę, na zbitą mordę «wyrzucić, usunąć, kogoś skąd natychmiast, kategorycznie; pozbyć się kogoś w sposób bezwzględny»◊ Dostać w mordę, oberwać po mordzie «zostać uderzonym w twarz, wybitym po twarzy»◊ Brać, wziąć kogoś za mordę; trzymać kogoś za mordę «stosować wobec kogoś brutalny rygor»◊ posp. Pies mu (ci, wam itp.) mordę lizał «nie dbam o niego (o ciebie, o was itp.); mniejsza o niego (ciebie, was itp.); niech go (cię, was itp.) tam!»
Słownik języka polskiego . 2013.