mój

+ moja (ma), moje (me) D. m n mojego (mego), ż mojej (mej), C. m n mojemu (memu), ż mojej (mej), B. m=D. a. M., n=M., ż moją (mą), N. m n moim (mym), ż moją (mą), Ms. m n moim (mym), ż mojej (mej); lm M. m.-os. moi, ż.-rzecz. moje (me), D. moich (mych), C. moim (mym), B. m.-os.=D., ż.-rzecz.=M., N. moimi (mymi), Ms. moich (mych)

(formy ściągnięte mają charakter książkowy) «zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu ja»

a) «należący, przynależny do tego, kto mówi, pochodzący od tego, kto mówi, właściwy temu, kto mówi»

Moje mieszkanie.

Moje pióro.

Mój płaszcz.

Moja sukienka.

Wszystko na mojej głowie.

Za moimi plecami wszczynał intrygi.

Moim zdaniem jest dobrze.

Moja pasja to…

∆ Moje uszanowanie «zwrot grzecznościowy używany przy powitaniu lub pożegnaniu»

◊ Moja osoba «ja»

◊ Mój kochany, moja droga, moi państwo itp. «wyrażenie poufałe, pieszczotliwe itp. kierowane do rozmówcy»

◊ Mój Boże «wyrażenie oznaczające ubolewanie, biadanie itp.»

◊ Na mój rozum «według zdania, według przekonania tego, kto mówi»

◊ Danaż moja, dana «przyśpiewka w piosenkach ludowych»

b) «taki, w którym mówiący jest przedmiotem działania, którego mówiący jest sprawcą, przyczyną, w którym tylko mówiący bierze udział»

To moja wina.

Z mojej pracy jest ten sprawunek.

Maluje mój portret.

Zawiadomiła go o moim przyjeździe.

◊ Za moich czasów, w moich czasach «w okresie, gdy mówiący był młody»

c) «w takich wyrażeniach, jak mój ojciec, mój wróg, mój przyjaciel itp. - będący w stosunku do tego, kto mówi, ojcem, wrogiem, przyjacielem itp.»

Mój stary znajomy.

Jest moim dalekim krewnym.

Mój zwierzchnik.

Moja pomoc domowa.

Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie. (Mickiewicz)

d) «odpowiadający temu, kto mówi, będący w guście tego, kto mówi»

Mój typ urody.

Mój aktor.

Słucham mego kompozytora.

Czytam mojego autora.

mój, moja w użyciu rzecz., gw. «mój mąż, moja żona»

Mojego nie ma w domu.

Moja ugotowała obiad.

moje w użyciu rzecz., pot. «to, co należy do tego, kto mówi, co dotyczy tego, kto mówi»

Nie rusz mojego.

Na moim stanęło.

◊ Moje na wierzchu, na moje wyszło «mówiący miał rację, stało się tak, jak mówiący przewidywał»

moi w użyciu rzecz., pot. «ludzie bliscy temu, kto mówi, rodzina, przyjaciele, podwładni»

Jadę na wieś do moich.

Moi późno dziś wracają do domu.

Muszę wydać moim narzędzia.

po mojemu pot. «według mnie»