- mucha
- ż III, CMs. musze; lm D. much1. «Musca domestica, dwuskrzydły owad z rodziny o tej samej nazwie, bardzo pospolity, niebezpieczny z powodu przenoszenia drobnoustrojów chorobotwórczych»
Dokuczliwa, natrętna mucha.
Brzęczenie much.
Opędzać się od much.
∆ Mucha heska «Mayetiola destructor, drobna, czarna muchówka z rodziny pryszczarkowatych; jej larwy niszczą zasiewy zbóż»∆ Mucha hiszpańska → kantaryda∆ Mucha tse-tse «Glossina palpalis, krwiopijna muchówka afrykańska przenosząca śpiączkę afrykańską»◊ Padać, ginąć itp. jak muchy «ginąć, umierać masowo; padać pokotem»◊ Ruszać się jak mucha w smole, w miodzie itp. «robić coś bardzo wolno, ospale, leniwie»◊ Ciągnąć, lgnąć, lecieć do czegoś albo do kogoś jak mucha do miodu, na lep itp. «dawać się czemuś nęcić, wabić na coś; garnąć się do kogoś, czuć do kogoś silny pociąg»◊ Robić z muchy słonia «wyolbrzymiać coś; przesadzać»◊ pot. Być pod muchą «być niezupełnie trzeźwym»◊ (Mieć) muchy w nosie; mucha siadła komuś na nos, ukąsiła kogoś itp. «(mieć) zły humor; ktoś się dąsa, złości, zwykle bez powodu»◊ gw. miejska Taki, że mucha nie siada, mucha nie siądzie «bez zarzutu, udany, doskonały, wyjątkowy»□ Dobra psu i mucha.2. zool. muchy «Muscidae, rodzina owadów z rzędu muchówek, ubarwionych szarawo lub czarno, których larwy przechodzą rozwój głównie w nawozie i śmietnikach, gdzie żywią się resztkami organicznymi; niektóre gatunki drapieżne; obejmuje kilka tysięcy gatunków; muchowate»3. «krawat w kształcie kokardki; muszka»Nosił muchę w kropki.
Słownik języka polskiego . 2013.
