- nabój
- m I, D. \nabójboju; lm M. \nabójboje, D. \nabójboi a. \nabójbojów1. «jednostka amunicji broni palnej składająca się z materiału wybuchowego, osłony (np. łuski), spłonki (w broni strzeleckiej) lub zapłonnika (w broni artyleryjskiej) i pocisku»
Nabój rewolwerowy, pistoletowy, karabinowy.
Nabój armatni, haubicowy, moździerzowy.
Naboje strzeleckie, artyleryjskie.
Wystrzelać wszystkie naboje.
∆ Nabój bojowy «podstawowy rodzaj naboju (z pociskiem) do broni palnej»∆ Ćwiczebny a. ślepy nabój «nabój bez pocisku lub z pociskiem drewnianym, przeznaczony do pozorowania strzelań podczas ćwiczeń i do oddawania salw honorowych»∆ Szkolny nabój «model naboju służący do nauki ładowania broni palnej»∆ Ostry nabój «nabój bojowy»∆ łow. Nabój kulowy «nabój do myśliwskiej strzelby kulowej, składający się z mosiężnej łuski, spłonki, prochu i pocisku»∆ Nabój śrutowy «nabój do strzelby śrutowej, składający się z łuski tekturowej (czasem mosiężnej), spłonki, prochu, przybitek i śrutu»∆ przestarz. Nabój elektryczny «ładunek elektryczny»2. «określona ilość materiału wybuchowego do burzenia, wysadzania w powietrze czegoś (np. budynków, mostów, lodu na rzece), do rozsadzania skał, węgla»Naboje saperskie, minerskie.
3. techn. «porcja materiałów wsadowych (np. ruda, paliwo, topnik) ładowana jednorazowo do pieca hutniczego»
Słownik języka polskiego . 2013.