Twarz miał nabrzękniętą (nabrzękłą).
Słownik języka polskiego . 2013.
nabrzęknięcie — n I 1. rzecz. od nabrzęknąć. 2. lm D. nabrzęknięcieęć «miejsce nabrzęknięte; nabrzmiałość, nabrzmienie, obrzęk» Nabrzęknięcie na nodze … Słownik języka polskiego
nabrzmieć — dk III, nabrzmiećeje, nabrzmiećbrzmiał, nabrzmiećbrzmiały nabrzmiewać ndk I, nabrzmiećewa, nabrzmiećają, nabrzmiećał «o tkankach żywych: powiększyć objętość wskutek napływania soków, krwi, wody itp.; nabrzęknąć, napuchnąć» Pąki nabrzmiały sokami … Słownik języka polskiego
nabrzękać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, nabrzękaća {{/stl 8}}– nabrzęknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb, nabrzękaćnie, nabrzękaćbrzękł, nabrzękaćbrzękła {{/stl 8}}{{stl 7}} o różnych tkankach człowieka bądź zwierzęcia: zwiększać się na skutek… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
