- nadać
- dk I, \nadaćdam, \nadaćdasz, \nadaćdadzą, \nadaćdaj, \nadaćdał, \nadaćdany - nadawać ndk IX, \nadaćdaję, \nadaćdajesz, \nadaćwaj, \nadaćwał, \nadaćwany1. «ofiarować, przyznać komuś coś, obdarzyć kogoś czymś»
Nadać komuś ziemię na własność.
Nadać komuś lub czemuś odznaczenie, order, tytuł, godność.
Nadać komuś lub czemuś autonomię, prawa, przywileje.
Nadać beneficjum, dobra.
Nadać szlachectwo.
◊ Nadać komuś, czemuś imię, nazwę, przydomek «nazwać kogoś, coś imieniem; dać komuś, czemuś nazwę, przydomek»◊ Diabli nadali, licho nadało kogoś albo coś «ktoś się zjawił lub coś się stało, przydarzyło w nieodpowiednim momencie, nie w porę»2. «sprawić, spowodować, żeby ktoś (coś) nabrał (nabrało) określonych właściwości, cech; zrobić coś w celu zmiany wyglądu»Nadać komuś, czemuś kształt, urok, wygląd, ton, polor.
Nadać czemuś piętno, znaczenie, wartość.
Przekrzywił czapkę, by nadać sobie wygląd zawadiacki.
Wejście jej nadało inny tok rozmowie.
3. «przekazać przesyłkę w urzędzie pocztowym, na kolei w celu przesłania jej adresatowi; wysłać»Nadać bagaż, list, paczkę, telegram.
4. «przekazać, przesłać jakieś treści za pomocą fal radiowych lub w inny sposób»Radio nadało wiadomości poranne.
Nadano komunikat o sytuacji na froncie.
Słuchał nadawanego koncertu muzyki poważnej.
Telewizja nadała program dla dzieci.
5. pot. «polecić, zarekomendować komuś coś; nastręczyć, naraić»Nadać, nadawać komuś robotę.
6. tylko ndk, pot. «mówić dużo, nie dopuszczając nikogo do głosu»Nadawał od rana do wieczora.
7. tylko ndk, pot. «obgadywać kogoś»Nadawać na koleżankę.
8. → nadawaćnadać się - nadawać się częściej ndk «być odpowiednim, stosownym do czegoś lub na coś»Nadać się do pracy, do jakiejś roli.
Nie nadawać się na jakieś stanowisko.
Buty nie nadawały się do noszenia.
Materiał nadawał się na pokrycie mebli.
Słownik języka polskiego . 2013.