- nadąć
- dk Xc, \nadąćdmę, \nadąćdmiesz, \nadąćdmij, \nadąćdął, \nadąćdęła, \nadąćdęli, \nadąćdęty - nadymać ndk I, \nadąćam, \nadąćasz, \nadąćaj, \nadąćał, \nadąćany«dmąc napełnić coś powietrzem lub innym gazem, uczynić wzdętym; nadmuchać»
Nadąć balonik, materac.
Nadąć policzki.
Kamizelka ratunkowa nadymana powietrzem.
nadąć się - nadymać się1. «wciągnąć powietrze, zwłaszcza wypełniając nim policzki»Nadął się i dmuchnął.
2. «przybrać kształt wypukły pod naporem powietrza»Żagle się nadęły.
3. «okazać zły humor, niezadowolenie minami, grymasami, skrzywieniem twarzy; nadąsać się»Nadął się i nie chciał rozmawiać.
4. «stać się zarozumiałym, pysznym; napuszyć się»Po otrzymaniu awansu nadął się jak paw.
Słownik języka polskiego . 2013.