nadwiędnąć

dk Va a. Vc, \nadwiędnąćnie, \nadwiędnąćwiądł a. \nadwiędnąćnął, \nadwiędnąćdła, \nadwiędnąćdły (\nadwiędnąćnięty), \nadwiędnąćwiądłszy a. \nadwiędnąćnąwszy

«o roślinach: nieco zwiędnąć, stracić świeżość»

Kwiaty w wazonie już nadwiędły.

przen.

Nadwiędła (nadwiędnięta) cera, twarz.

Nadwiędła młodość.