nadziać (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. nadziewać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nadziewać się – nadziać się — {{/stl 13}}{{stl 7}}1. wbijać się na coś ostrego, wystającego, sterczącego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nadziać się na nóż, sterczący drut. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} nieoczekiwanie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nadziewać — → nadziać … Słownik języka polskiego
nadziewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nadziewaćam, nadziewaća, nadziewaćają, nadziewaćany {{/stl 8}}– nadziać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, nadziewaćdzieję, nadziewaćdzieje, nadziewaćdział, nadziewaćdziali || reg. nadziewaćdzieli, nadziewaćany {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nabić — dk Xa, nabićbiję, nabićbijesz, nabićbij, nabićbił, nabićbity nabijać ndk I, nabićam, nabićasz, nabićają, nabićaj, nabićał, nabićany 1. «zadać komu wiele razów, uderzyć kogo wiele razy; stłuc, zbić» Tak cię nabiję, że popamiętasz. Nabili go tak,… … Słownik języka polskiego
nadziany — nadzianyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. nadziać (p.) nadziany w użyciu przym., posp. «mający dużo pieniędzy» Nadziany facet, gość … Słownik języka polskiego
nafaszerować — dk IV, nafaszerowaćruję, nafaszerowaćrujesz, nafaszerowaćruj, nafaszerowaćował, nafaszerowaćowany «wypełnić farszem; nadziać» Nafaszerować gęś, rybę. przen. Nafaszerować kogoś wiadomościami. Przemówienie nafaszerowane dowcipami, cytatami. Był… … Słownik języka polskiego
pozakładać — dk I, pozakładaćam, pozakładaćasz, pozakładaćają, pozakładaćaj, pozakładaćał, pozakładaćany 1. «założyć, urządzić, otworzyć, ufundować wiele czegoś, jedno po drugim» Pozakładać szkoły, kluby sportowe. 2. «o wielu: włożyć, nałożyć coś, nadziać na… … Słownik języka polskiego
wbić — dk Xa, wbiję, wbijesz, wbił, wbity wbijać ndk I, wbićam, wbićasz, wbićają, wbićaj, wbićał, wbićany 1. «bijąc, uderzając czymś, naciskając coś, zagłębiając coś w czymś, wepchnąć w coś» Wbijać gwóźdź w ścianę. Wbijać słupy w ziemię. Wbić sobie… … Słownik języka polskiego
widelec — m II, D. wideleclca; lm M. wideleclce, D. wideleclców 1. «narzędzie stołowe, w kształcie widełek, służące do nabierania i podnoszenia do ust kawałków jedzenia» Srebrny widelec. Widelce do ryb. Jeść, posługiwać się widelcem. Nadziać kawałek mięsa… … Słownik języka polskiego
