nadzieja

ż I, DCMs. \nadziejaei; lm D. \nadziejaei

«oczekiwanie spełnienia się czegoś pożądanego; ufność, że się to spełni, urzeczywistni»

Głęboka, niepłonna, uzasadniona nadzieja.

Mała, słaba, złudna nadzieja.

Nadzieja zobaczenia, zrobienia czegoś.

Nadzieja zwycięstwa (na zwycięstwo).

Błysk, promyk, iskra itp. nadziei.

Nadzieja (palcem) na wodzie pisana.

Mieć, żywić nadzieję.

Żyć, karmić się nadzieją.

Tracić, stracić nadzieję.

Krzepić, podtrzymywać w kimś nadzieję.

Utwierdzać kogoś w nadziei.

Odbierać, odebrać komuś nadzieję.

Obudzić, wzbudzić nadzieję w kimś.

Zawieść czyjąś nadzieję.

Ziścić czyjeś nadzieje.

Zawiedziony w nadziei.

Nadzieja błysnęła, zaświtała komuś.

Nadzieja krzepi, ożywia, podtrzymuje kogoś.

Nadzieja pryska (jak bańka mydlana).

Nadzieja rozwiała się (jak mgła).

Czyjeś nadzieje spełzły na niczym.

◊ W nadziei, w nadziei, że…, z nadzieją, że… «przewidując co, spodziewając się czego»

◊ Rokować nadzieje «zapowiadać pomyślny rozwój, świetną przyszłość»

◊ Robić, czynić (komuś) nadzieję «wypowiadać się optymistycznie w jakiejś sprawie; obiecywać coś komuś»

◊ Pokładać w kimś nadzieję, wiązać z czymś nadzieję «obiecywać sobie coś po kimś lub po czymś»

◊ Ktoś jest czyjąś nadzieją «ktoś jest tym, na kim można by polegać w przyszłości, spodziewać się, że zapewni powodzenie, coś osiągnie»

◊ przestarz. Być przy nadziei «o kobiecie: być w ciąży»

□ Nadzieja - matka (matką) głupich.