- nagnać
- dk I, \nagnaćam, \nagnaćasz, \nagnaćają, \nagnaćaj, \nagnaćał, \nagnaćanynagonić dk VIa, \nagnaćnię, \nagnaćnisz, \nagnaćgoń, \nagnaćnił, \nagnaćniony - naganiać ndk I, \nagnaćam, \nagnaćasz, \nagnaćają, \nagnaćaj, \nagnaćał, \nagnaćany«goniąc skierować w pewne miejsce, spędzić w jedno miejsce; napędzić»
Nagnać (nagonić) bydło, gęsi.
Naganiać zwierzynę na myśliwych.
Wiatr nagnał (nagonił) chmur.
Burza nagnała liści.
◊ Nagnać (nagonić) komuś strachu «przestraszyć, przerazić kogoś; napędzić komuś strachu»◊ pot. Nagnać (naganiać) kogoś (kijem) do roboty, do pracy, do nauki itp. «zmusić (zmuszać) kogoś (biciem) do pracy, nauki itp.»
Słownik języka polskiego . 2013.