nakląć

dk Xc, \nakląćklnę, \nakląćklniesz, \nakląćklnij, klął, \nakląćklęła, \nakląćklęli, \nakląćkląwszy

«powiedzieć wiele przekleństw, nawymyślać komuś ordynarnie, obelżywie; zwymyślać»

Nakląć na kogoś w złości.

nakląć się «wiele razy kogoś skląć; zmęczyć się wymyślaniem komuś, przeklinaniem, mieć tego dość»

Nakląć się co niemiara.