nalecieć

dk VIIa, \naleciećcę, \naleciećcisz, \naleciećleć, \naleciećciał, \naleciećcieli - nalatywać ndk VIIIa, \naleciećtuję, \naleciećtujesz, \naleciećtuj, \naleciećywał

1. częściej dk, z podmiotem w dopełniaczu «o wielu owadach, ptakach itp.: unosząc się w powietrzu, fruwając przedostać się do wnętrza jakiegoś pomieszczenia, na jakiś teren»

Naleciało wiele dzikich kaczek nad jezioro.

Naleciało komarów do namiotu.

przen. «napłynąć gdzieś unosząc się w powietrzu»

Chmury nalatywały na szczyty gór.

2. częściej dk, pot. «biegnąc szybko wpaść na kogoś, na coś»

Biegnące dzieci nalatywały na siebie przez nieuwagę.

Nalecieć na bramkarza w czasie meczu.