napominać
Look at other dictionaries:
napominać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, napominaćam, napominaća, napominaćają, napominaćany {{/stl 8}}– napomnieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb, napominaćnę, napominaćni, napominaćniał, napominaćnieli {{/stl 8}}{{stl 7}} zwracać komuś uwagę z powodu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
napomnieć — dk VIIa, napomniećmnę, napomniećmnisz, napomniećmnij, napomniećmniał, napomniećmnieli, napomniećmniany napominać ndk I, napomniećam, napomniećasz, napomniećają, napomniećaj, napomniećał, napomniećany «zwrócić komuś uwagę, przestrzec przed czymś,… … Słownik języka polskiego
grzmiąco — «głośno, donośnie, hałaśliwie» Napominać grzmiąco. Śmiać się grzmiąco … Słownik języka polskiego
karcić — ndk VIa, karcićcę, karcićcisz, karć, karcićcił, karcićcony «udzielać nagany; ganić, napominać, strofować, karać» Karcić rózgą, spojrzeniem. Karcić kogoś za niewłaściwe zachowanie, za nieposłuszeństwo. Karcący wzrok. karcić się rzad. strona… … Słownik języka polskiego
kaznodziejski — 1. «dotyczący kaznodziei lub kaznodziejstwa» Talent kaznodziejski. 2. «taki jak u kaznodziei; poważny, patetyczny, mentorski» Kaznodziejski głos, ton, sposób mówienia. po kaznodziejsku «w sposób właściwy kaznodziei» Wypowiadać coś, napominać… … Słownik języka polskiego
musztrować — ndk IV, musztrowaćruję, musztrowaćrujesz, musztrowaćruj, musztrowaćował, musztrowaćowany «uczyć musztry» Musztrować oddział piechoty. przen. «napominać, pouczać w sposób surowy» Musztrować dzieci … Słownik języka polskiego
piorunować — ndk IV, piorunowaćnuję, piorunowaćnujesz, piorunowaćnuj piorunowaćował, piorunowaćowany «gwałtownie występować przeciw komuś lub czemuś, surowo napominać, strofować, gromić; kląć, przeklinać; sadzić piorunami» Piorunować na nieudolność handlu, na … Słownik języka polskiego
prawić — ndk VIa, prawićwię, prawićwisz, praw, prawićwił, prawićwiony przestarz. «mówić, wypowiadać coś, rozprawiać o czymś, zwykle długo, rozwlekle, z namaszczeniem; wygłaszać uroczyście, przemawiać» dziś zwykle we fraz. Prawić (komuś) komplementy,… … Słownik języka polskiego
uczyć — ndk VIb, uczę, uczysz, ucz, uczył, uczony 1. «przekazywać komuś określone wiadomości, wiedzę, umiejętności; udzielać nauki; wdrażać, wprawiać kogoś w coś, ćwiczyć w czymś, przyuczać, przyzwyczajać do czegoś, pouczać o czymś; być nauczycielem… … Słownik języka polskiego
uwaga — ż III, CMs. uwadze 1. blm «koncentracja świadomości na jakimś przedmiocie, fakcie lub przeżyciu psychicznym» Baczna, napięta, natężona, rozproszona, skupiona uwaga. Podzielność uwagi. Skupić uwagę. Skierować na coś czyjąś uwagę. Wytężać,… … Słownik języka polskiego
