Napotykać wielu życzliwych ludzi.
Napotkać trudności w pracy.
Nie napotykać oporu, sprzeciwu.
Usunąć napotkane przeszkody.
Słownik języka polskiego . 2013.
napotkać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}napotykać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
napotykać — → napotkać … Słownik języka polskiego
napotykać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, napotykaćam, napotykaća, napotykaćają, napotykaćany {{/stl 8}}– napotkać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} spotkać kogoś lub coś przypadkowo; natykać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
igła — 1. Coś (zwykle jakieś ubranie) jest (prosto) z igły, prosto spod igły, jak z igły, jak spod igły «coś (zwykle ubranie) jest nowe, świeże»: Przy szynkwasie stał młody policjant w mundurze prosto z igły, błyszczący jak nowy pieniążek w obiegu. I.… … Słownik frazeologiczny
natknąć się — dk Va, natknąć sięnę się, natknąć sięniesz się, natknąć sięnij się, natknąć sięnął się, natknąć sięnęła się, natknąć sięnęli się, natknąć sięnąwszy się natykać się ndk I, natknąć sięam się, natknąć sięasz się, natknąć sięają się, natknąć sięaj… … Słownik języka polskiego
natrafić — dk VIa, natrafićfię, natrafićfisz, natrafićtraf, natrafićfił natrafiać ndk I, natrafićam, natrafićasz, natrafićają, natrafićaj, natrafićał «natknąć się na kogoś, na coś; znaleźć, napotkać kogoś, coś» Natrafić na ślady zbiegów. Natrafić na złoża… … Słownik języka polskiego
poznajdować — dk IV, poznajdowaćduję, poznajdowaćdujesz, poznajdowaćduj, poznajdowaćował, poznajdowaćowany «znaleźć, odszukać, napotkać wiele osób, rzeczy (kolejno, jedną po drugiej)» Poznajdował pogubione rzeczy. Z trudem poznajdowali wolne pokoje. W teatrze… … Słownik języka polskiego
przeszkoda — ż IV, CMs. przeszkodadzie; lm D. przeszkodaszkód 1. «to, co przeszkadza, co utrudnia, uniemożliwia wykonanie czegoś, przebycie jakiejś drogi, osiągnięcie celu; trudność, zawada» Nieprzewidziana, nieoczekiwana, nieprzezwyciężona, niepokonana… … Słownik języka polskiego
trafiać — ndk I, trafiaćam, trafiaćasz, trafiaćają, trafiaćaj, trafiaćał, trafiaćany trafić dk VIa, trafiaćfię, trafiaćfisz, traf, trafiaćfił, trafiaćfiony 1. «o strzelającym, rzucającym czymś; o pocisku: dosięgać celu; nie chybiać, nie pudłować» Trafiać… … Słownik języka polskiego
upór — m IV, D. uporu, Ms. uporze, blm «uporczywe obstawanie przy swoim, trwanie przy raz podjętej decyzji, często mimo oczywistej jej niesłuszności; nieustępliwość» Dziecinny, nieprzełamany, zacięty upór. Trwać w uporze. Łamać czyjś upór. Napotkać… … Słownik języka polskiego
