- narazić
- dk VIa, \narazićrażę, \narazićzisz, \narazićraź, \narazićził, \narazićrażony - narażać ndk I, \narazićam, \narazićasz, \narazićają, \narazićaj, \narazićał, \narazićany«wystawić kogoś albo coś na niebezpieczeństwo, na działanie czegoś szkodliwego, spowodować stratę, szkodę, uszkodzenie, zniszczenie czegoś, sprawić, że ktoś doznał nieprzyjemności»
Narazić swoje zdrowie, swoją reputację, opinię, swój autorytet.
Narazić kogoś na zgubę, na wstyd, na śmieszność, na kpiny, na pośmiewisko, na plotki.
Narażać życie dla kogoś.
Części ciała najbardziej narażone na odmrożenie.
◊ Narazić sobie kogoś, narazić sobie czymś kogoś «wzbudzić w kimś niechęć do siebie, obrazić, rozgniewać kogoś na siebie»narazić się - narażać się strona zwrotna czas. narazić - narażaćNarażać się dla rodziny.
Narazić się na zarzuty, na nieprzyjemności.
Narażać się na niebezpieczeństwo.
◊ Narazić się komuś, narazić się czymś komuś «wzbudzić w kimś niechęć do siebie, obrazić, rozgniewać kogoś na siebie»
Słownik języka polskiego . 2013.