narciarski

narciarski
\narciarskiscy
«dotyczący narciarza lub narciarstwa»

Sport narciarski.

Turystyka narciarska.

Tereny narciarskie.

Trener narciarski.

Zawody, biegi narciarskie.

Kurs, klub narciarski.

Buty, spodnie narciarskie.

Czapka narciarska.

Ekwipunek narciarski.

Skocznia narciarska.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • narciarski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, narciarskiscy {{/stl 8}}{{stl 7}} związany z narciarzem lub narciarstwem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Buty, kijki narciarskie. Wyciąg narciarski. Biegi, trasy narciarskie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Fédération Internationale de Ski — Gründung: 1924 Gründungsort: Chamonix Präsident: Gian Franco Kasper …   Deutsch Wikipedia

  • Łukasz Rutkowski — Lukasz Rutkowski Naissance 22 janvier 1988 Nationalité …   Wikipédia en Français

  • Рутковский, Лукаш — Лукаш Рутковский …   Википедия

  • biatlon — m IV, D. u, Ms. biatlonnie, blm sport. «dwubój narciarski obejmujący bieg na nartach i strzelanie z karabinu (w czasie biegu)» Mistrzostwa, zawody w biatlonie. Zwycięzca biatlonu. ‹łac. + gr.› …   Słownik języka polskiego

  • dwukrok — m III, D. u, N. dwukrokkiem, blm sport. «szybki krok narciarski, stosowany w biegu na płaskim terenie, odznaczający się tym, że po każdych dwóch długich krokach następuje silne odepchnięcie się kijami z jednoczesnym złączeniem nart» …   Słownik języka polskiego

  • instruktor — m IV, DB. a, Ms. instruktororze; lm M. instruktororzy, DB. ów «osoba instruująca kogoś, ucząca jakichś prawideł, udzielająca wskazówek, objaśnień itp. (najczęściej na kursach, w sporcie, w wojsku)» Instruktor narciarski, pływacki. Instruktorzy… …   Słownik języka polskiego

  • jednokrok — m III, D. u, N. jednokrokkiem, blm sport. «krok narciarski, w którym na jeden wykrok przypada jedno pchnięcie oburącz kijkami» …   Słownik języka polskiego

  • karkołomnie — przysłów. od karkołomny Karkołomnie niebezpieczny zjazd narciarski. przen. «gwałtownie, szybko» …   Słownik języka polskiego

  • kij — m I, D. a; lm M. e, D. ów 1. «prosty drąg drewniany; łodyga, patyk, laska» Kij gruby, ostrugany, sękaty. Kij bambusowy, trzcinowy, wiklinowy. Kij dziadowski, podróżny, żebraczy. Szczotka na kiju. Bić, obić, uderzyć, walnąć, zdzielić kijem; dostać …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”