następstwo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. następstwowie {{/stl 8}}{{stl 7}} wynik, skutek, konsekwencja czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przewidzieć następstwa czegoś. Nieoczekiwane, smutne, przykre następstwa. Następstwo czyichś starań. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skutek — m III, D. skutektku, N. skutektkiem; lm M. skutektki «to, co jest następstwem jakiegoś działania; wynik, rezultat, konsekwencja czegoś» Dodatnie, doniosłe, pomyślne, zbawienne skutki czegoś. Ujemne, opłakane, katastrofalne, zgubne skutki. Skutki… … Słownik języka polskiego
za — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z dopełniaczem {{/stl 8}}{{stl 7}} wskazuje na okres, w którym ma miejsce czynność; za panowania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Za Kazimierza Wielkiego. Za okupacji. Za moich młodych lat. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Testament of Bolesław III Krzywousty — [ thumb|right|250px|Fragmentation of Poland betweens the sons of Bolesław:legend|lightgreen|Pomeranian vassals of the ruler of the seniorate province] The Testament of Bolesław III Krzywousty was a political act of Bolesław III Krzywousty, High… … Wikipedia
Ольгерд — Ольгерд … Википедия
bliskość — ż V, DCMs. bliskośćści, blm 1. «małe oddalenie w przestrzeni; sąsiedztwo» Mieszkać w bliskości lasu. Bliskość morza. 2. «szybkie następstwo w czasie» Bliskość śmierci. Bliskość pożegnania. 3. «serdeczność, zażyłość, przyjazne stosunki» Uczucie… … Słownik języka polskiego
chronologia — ż I, DCMs. chronologiagii, blm 1. «następstwo w czasie, kolejność wydarzeń, zjawisk» Chronologia Ziemi. Ustalić chronologię wypadków. 2. «określanie dat wydarzeń; pomocnicza nauka historii zajmująca się ustalaniem dat» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
chronologiczność — ż V, DCMs. chronologicznośćści, blm rzad. «następstwo zdarzeń w czasie; chronologia» Chronologiczność akcji … Słownik języka polskiego
diachronia — ż I, DCMs. diachronianii, blm «następstwo procesów w czasie, niewspółczesność zjawisk» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
dysonans — m IV, D. u, Ms. dysonanssie; lm M. e 1. lit. «rym niedokładny, półtorazgłoskowy, w którym współdźwięczność nie obejmuje przedostatniej akcentowanej samogłoski wersu» 2. muz. «współbrzmienie lub następstwo co najmniej dwu dźwięków dające wrażenie… … Słownik języka polskiego