- skutek
- m III, D. \skutektku, N. \skutektkiem; lm M. \skutektki«to, co jest następstwem jakiegoś działania; wynik, rezultat, konsekwencja czegoś»
Dodatnie, doniosłe, pomyślne, zbawienne skutki czegoś.
Ujemne, opłakane, katastrofalne, zgubne skutki.
Skutki starzenia się, przegrzewania, zaziębień.
Działanie brzemienne w skutki.
Wypadek niegroźny w skutkach.
Coś wywołuje, pociąga za sobą jakieś skutki.
Coś wywiera pożądany skutek.
∆ praw. Skutek prawny «następstwo, które pociąga za sobą fakt prawny na podstawie określonej normy prawnej, polegające na powstaniu, zmianie lub wygaśnięciu określonego stosunku prawnego»◊ (Aż) do skutku «do osiągnięcia wyniku»◊ Bez skutku «nie osiągając spodziewanego, oczekiwanego wyniku; nieskutecznie»◊ Ze skutkiem «z powodzeniem; skutecznie»◊ Doprowadzić coś (np. układ, przymierze) do skutku «zrealizować, wykonać coś»◊ Coś doszło do skutku «coś (np. projekt, porozumienie) zostało zrealizowane»◊ Coś (np. lekarstwo, słowa) odnosi piorunujący skutek «coś wywołuje natychmiastową reakcję»na skutek, skutkiem «w wyniku, jako następstwo, konsekwencja czegoś, z powodu czegoś; wskutek»Zachorował na skutek nadużycia alkoholu.
Pracował ponad siły, skutkiem czego nadwerężył sobie rękę.
Słownik języka polskiego . 2013.