- naukowiec
- m II, DB. \naukowiecwca; lm M. \naukowiecwcy, DB. \naukowiecwców«człowiek pracujący naukowo, pracownik nauki»
Słownik języka polskiego . 2013.
naukowiec
Look at other dictionaries:
naukowiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. naukowiecwcu || naukowiecwcze; lm M. naukowiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba zajmująca się nauką I w zn. 1., pracująca naukowo; uczony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zjazd naukowców. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Tytus Maksymilian Huber — (also known as Maksymilian Tytus Huber; born 4 January 1872, Krościenko nad Dunajcem – died 1950) was a world renowned Polish mechanical engineer, educator, and scientist. He was a member of the pre war Polish scientific foundation, Kasa im.… … Wikipedia
Stanisław Chełchowski — (b. February 26, 1866, Chojnowo near Przasnysz d. March 23, 1907, Ciechanów) was a Polish naturalist (botanist and mycologist), ethnographer and activist (social, educational and political). Founder and activist of various educational and… … Wikipedia
Julian Aleksandrowicz — (1908 1988) was a Polish medical professional, professor of medicine, a notable specialist on leukemia. [http://www.savingjews.org/righteous/av.htm Saving Jews: Polish Righteous] ] He is known for having developed concepts of comprehensive… … Wikipedia
analityk — m III, DB. a, N. analitykkiem; lm M. analitykycy, DB. ów 1. «naukowiec, badacz stosujący metodę analizy, zajmujący się analityką» 2. «ten, kto przeprowadza analizy badania składu substancji» … Słownik języka polskiego
badacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek prowadzący badania naukowe; naukowiec, uczony» Badacz literatury. Badacz starożytności. Badacz życia zwierząt … Słownik języka polskiego
celtolog — m III, DB. a, N. celtologgiem; lm M. celtologodzy a. owie, DB. ów «naukowiec specjalista w dziedzinie celtologii» … Słownik języka polskiego
dialektyk — m III, DB. a, N. dialektykkiem; lm M. dialektykycy, DB. ów «naukowiec, badacz posługujący się metodą dialektyczną; wyznawca dialektycznej filozofii marksistowskiej» … Słownik języka polskiego
ech — wykrzyknik o różnorakiej treści emocjonalnej a) «wyraża zniecierpliwienie, zniechęcenie» Ech! Mam tego dosyć! b) «wyraża lekceważenie, obojętność» Ech, wszystko mi jedno! Ech! Jaki z niego naukowiec! … Słownik języka polskiego
fizykochemik — m III, DB. a, N. fizykochemikkiem; lm M. fizykochemikicy, DB. ów «naukowiec, specjalista w dziedzinie chemii fizycznej» … Słownik języka polskiego
