neopozytywizm

m IV, D. -u, Ms. \neopozytywizmzmie, blm

filoz. «kierunek w filozofii XX wieku głoszący, że prawdziwą wiedzą jest jedynie wiedza oparta na doświadczeniu i sprowadzona do układu pojęć fizyki, uważający logikę i matematykę za nauki analityczne, nieempiryczne, filozofię sprowadzający do analizy języka, likwidujący metafizykę, sprowadzający nauki humanistyczne do psychologii i socjologii pojmowanych behawiorystycznie»